skip to Main Content

“Blijf mij nabij”

Wanneer het avond is
Wanneer het licht vergaat in duisternis
Wanneer geen mens mijn hulpeloosheid ziet
Bid ik tot U, o Heer, verlaat mij niet
Reik mij Uw hand en spreek Uw reddend woord
Wijs mij de weg en leid mij veilig voort
Blijf mij nabij in vreugde en verdriet
Ik heb U lief, o Heer, verlaat mij niet
Wanneer Uw licht mij voor gaat in de nacht
Wanneer ik hoor dat U mij thuis verwacht
Dan weet ik Heer dat U mijn zwakheid ziet
Dan zeg ik dank, want U verlaat mij niet.

Ingezonden door Anneke van Elswijk,
overleden aan ME op 25 juli 2004

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het volgende gedicht is geïnspireerd door het t.v.discussieprogramma “De Kloof” van de Vara, gepresenteerd door Paul Witteman. Een boodschap aan politici, verantwoordelijk voor de falende gezondheidszorg in Nederland.

DE KLOOF
door Annemarie Hartsuiker

Wie onbegrepen ziek is met vele vage, maar ernstige klachten
Wie jarenlang op bed ligt en toch nog op een wonder ligt te wachten
Blijft vechten voor zijn leven
Niet gesteund en weggestuurd door artsen
Die vraagt zich af: “wat ben ik nog waard, waar ben ik gebleven?”
Wie jarenlang op bed ligt; levend dood
En aan hevige pijnen lijdt, die niet zijn te verklaren
En waar geen medicijn voor helpt
-Een mens, letterlijk van top tot teen in nood
die uren lang, als afleiding naar buiten of t.v. maar ligt te staren-
Die raakt vereenzaamd en geïsoleerd
Ook vrienden en familie hebben op den duur zich van hen afgekeerd.
Wij waren ooit gewoon gezonde mensen
hadden een leven, relaties en ons werk
Misschien waren we wat gevoeliger
Gingen over onze grenzen
Maar in de nederlandse samenleving
stonden we sterk
Nu zijn wij buitengesloten -gevangen in ons huis
Gevangen in ons lijf, we verloren onze basis-
En horen nergens thuis.
Nu is er, zonder uitzicht, elke dag opnieuw die pijn
Worden we elke morgen met angsten wakker
Er is geen dag meer dat wij niet in tranen zijn
gereduceerd tot afgeschreven stakker
Volgens de medische zorg in Nederland
Is er eigenlijk met ons
Niets ernstigs aan de hand
Het is allemaal psychisch
En de enige panacee zou zijn
Een bezoek aan de psychiater
En een psychiatrisch medicijn.
En zo slikken wij de ene na de andere pil
zonder resultaat behalve dat die ons beroven
van ons laatste restje kracht en wil
Hierdoor komt behandeling voor sommigen van ons,
Definitief te laat
Met vele extra bijwerkingen in hoofd, darmen en maag
Kotsend, beverig en verzwakt
Waardoor het onmogelijk is te zorgen voor jezelf
Stel ik u nog een laatste vraag:
“Dit medisch onbegrip, hoe kan het bestaan
dat in het sociale, tolerante, welvarend Nederland
niet naar ons verhaal geluisterd wordt
waar wanhopige mensen niet worden verstaan.
En slechts worden betutteld, afgewezen en vernederd?”
Grondig onderzoek naar oorzaken wordt niet gedaan!
Ook de stress van zoveel jaren ziekzijn
Maakt ons steeds zieker
Ons lichaam verdraagt geen giftig medicijn
Omdat onze organen
al genoeg vergiftigd zijn.
Er zijn wegen tot verbetering en zelfs wel tot herstel
Als je geld en het geluk hebt ze te vinden
Er zijn wegen die ons kunnen leiden uit deze hel
Maar daarbij nodig is ook naastenliefde;
Menselijke warmte, een geliefde, steun van vrienden
Die erkennen wat wij eigenlijk zijn
Wij zijn helden en heldinnen
Wij verdienen dat men ons prijst
Omdat we volhouden en
onze ziekte willen overwinnen.
Wie zo voor zijn leven vecht,
met woord en daad
En daarbij zoveel tegenstand,
burocratie en onbegrip ontmoet
Die heeft het nodig om te voelen
Dat hij hier niet alleen voor staat
Het is de hoogste tijd dat
men deze niet erkende groep
Nu eindelijk eens serieus neemt
En er iets voor doet

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Back To Top